KIRIK SAAT

Biliyorsun...
Piramitin en tepesindeki kuru kafanın üzerine çıktığımda,
Kalbimde olacaksın yine.
Toprağın üstünde gezerken,
Toprağın altında uyurken.
Mevsimler üzerimden gelip geçerken...

Biliyorsun...
Senle geçen zaman yeter bana.
Kırdığın saati tamir ettirmeyeceğim hiç.
Sensizken saniyeleri ezberleyeceğim.
Ellerimde kelepçeler yürürken,
Yüzünü düşünüp, güleceğim.

Kahveni nasıl içtiğini unutmayacağım mesela.
Saçını nasıl taradığını,
En çok güldüğün fıkrayı,
Gözlerindeki ışığı o an...
Buz tutacak her şey, donacağım,
Gülümseyişini bütün evrene sığdıracağım...

Biliyorsun...
Her zaman bir Savaşçı olmuşumdur.
Ve aşk; her şey değilse, hiç bir şeydir.
Yedi yüz milyar adım yol ötede bile olsan yürüyeceğim sana.
Hep koşacağım.
Sen yokken,
Budistler gibi kuru yerlerde uyuyacağım.

Biliyorsun...
Bütün silahlarımı kaybetsem bile;
Kaburga kemiklerimden birini söküp,
Senin için savaşacağım. 

(Gaziorhan Çetinsoy / Gizler Prensi)